Sol Kanat Milliyetçilik: ulusal kurtuluş ve toplumsal eşitliğin peşinde koşan bir ideoloji

Sol Milliyetçilik, ulusal kendi kaderini tayin hakkı, anti-emperyalizm ve toplumsal eşitlik taleplerini birleştiren siyasi bir akımdır. Genellikle milliyetçi sağ ve geleneksel enternasyonalist sol ile keskin bir tezat oluşturarak, ulusal egemenliği, dış baskıya karşı muhalefeti ve ekonomik adalet ve emeğin korunmasına yönelik ülke içi bağlılığı vurgular.

Bazı bağlamlarda popüler milliyetçilik veya sosyal milliyetçilik (Sosyal Milliyetçilik) olarak da bilinen Sol Milliyetçilik , ulusal kendi kaderini tayin etme , halk egemenliği ve toplumsal eşitlik gibi sol siyasi konumlara dayanan bir milliyetçilik biçimidir. Bu ideoloji sıklıkla sağcı siyaset ve sağcı milliyetçilikle karşılaştırılıyor.

Sol milliyetçilik sıklıkla anti-emperyalist ve ulusal kurtuluş hareketlerini içerir. Temel fikri toplumsal eşitlik taleplerini ulusal çıkarlar ve ulusal kendi kaderini tayin etme ile birleştirmek ve dış baskı ve iç sömürüden oluşan çifte adaletsizliğe karşı çıkmaktır. Siyasi değerlerinizi keşfetmek istiyorsanız 8Değerler Politika Testi'ni deneyin.

Sol Milliyetçiliğin temel önermesi

Sol milliyetçilik tek bir sabit ideoloji değil, ortak fikirlerin bir toplamıdır. Temel özellikleri "eşitlik" ve "ulus" üzerindeki ikili vurguda yansıtılmaktadır.

Ulusal düzey: Baskıya karşı mücadele, kendi kaderini tayin hakkının ve egemenliğin vurgulanması

Sol milliyetçilik, ulusal bağımsızlığın emperyalist baskıdan kurtulmanın ve toplumsal kurtuluşa ulaşmanın ön koşulu olduğunu savunur. Sömürgeciliğe, emperyalizme veya ülke ekonomisinin ve siyasetinin dış güçler tarafından kontrolüne karşı çıkıyor.

• Baskı karşıtı : Vietnam'da Ho Chi Minh ve Küba'da Castro gibi sömürgecilik karşıtı mücadelelerde sol milliyetçi uygulamaları desteklemek gibi, başta emperyalizm ve sömürgecilik olmak üzere her türlü sömürü ve baskıya karşı çıkmak.
• Ekonomik egemenlik : Ulusötesi sermayenin veya yabancı hükümetlerin çıkarlarından ziyade ulusal kültürün, kaynakların ve sıradan insanların çıkarlarının korunmasını vurgular. Sol milliyetçiler neoliberalizmi ve uluslarüstü müdahaleyi tamamen veya büyük ölçüde reddediyorlar.

Sosyal düzey: eşitliğin peşinde olun ve sömürüye karşı çıkın

Solcu milliyetçiler, devleti sosyal adaleti sağlama ve dış baskıyla mücadele etme aracı olarak görme eğilimindedirler.

• Ekonomik eşitlik : Solcu eşitlik ilkesine bağlı kalın ve zengin ile fakir arasındaki uçurumun hükümet müdahalesi yoluyla daraltılmasını, işçi haklarının korunmasını ve kamu refahının sağlanmasını savunun.
• Millileştirme ve Refah : Ülkedeki zengin ve fakir arasındaki uçurumu azaltmak için çalışıyorlar ve sağlık, enerji ve toplu taşıma gibi kamu hizmetlerinin korunmasını veya millileştirilmesini savunuyorlar.
• Grup hoşgörüsü : Genellikle bir ulus içindeki sınıf birliğini vurgular ve ırksal veya dinsel farklılıkları küçümser. Sol milliyetçilik, ulusal kimliği vurgulasa da genellikle sağ milliyetçiliğin yabancı düşmanı ve ırkçı eğilimlerinden farklı olarak çokkültürlülüğü reddetmez .

Milliyetçiliğin Marksist yorumu ve eleştirisi

Sol milliyetçiliğin siyasi yelpazedeki konumunu derinlemesine anlayabilmek için onu geleneksel sol düşünce, özellikle de ortodoks Marksizm çerçevesinde analiz etmemiz gerekiyor.

Klasik Marksizmin ulus tanımı

Klasik Marksistler milliyetçiliğin burjuva bir olgu olduğu ve genel olarak Marksizm ile ilgisi olmadığı konusunda hemfikirdirler.

• Sosyal ve ekonomik yapı : Marksizm, ulusu, feodal sistemin çöküşünden sonra oluşan ve kapitalist bir ekonomik sistemi kurmak için kullanılan sosyal ve ekonomik bir yapı olarak görür.
• Tarihsel süreç : Karl Marx ve Friedrich Engels milliyet konusunu toplumsal evrim temelinde açıkladılar. Modern ulus devletlerin ortaya çıkışının, feodalizmin yerini kapitalist üretim tarzının almasının sonucu olduğuna inanıyorlar. Kapitalistler, piyasa ekonomisine elverişli koşullar yaratmak için ülke içindeki nüfusun kültürünü ve dilini birleştirmeye ve merkezileştirmeye çalışırlar.
• Devlet ve Toplum : Marx ve Engels, ulus devletlerin ve ulusal kimliklerin kökenlerinin doğası gereği burjuva olduğuna inansalar da, merkezi bir devletin kurulmasının sınıf mücadelesini teşvik eden olumlu toplumsal koşullar yarattığına da inanıyorlardı. Marx bir zamanlar "Alman İdeolojisi"nde sivil toplumun belirli bir gelişim aşamasındaki bireyler arasındaki tüm maddi etkileşimleri içerdiğine işaret etmişti. Bir dereceye kadar devleti ve milleti aşar ama bir yandan da dış ilişkilerde milliyet formunda kendini sürdürmeli, iç ilişkilerde ise devlet olarak örgütlenmelidir.

Milliyetçiliğin sınıf mücadelesindeki konumu

Marx ve Engels, belirli milliyetçiliklerin ilerici olduğunu (çünkü feodalizmin yıkılmasına yardımcı olduklarını), uluslararası sınıf mücadelesinin gelişimine zarar verdiği düşünülenlerin ise gerici olduğunu ve ortadan kaldırılması gerektiğini ileri sürerek belirli halkları değerlendirdiler.

• Proletarya ve ulus : Marx, "Komünist Manifesto"da şöyle demişti: " İşçilerin anavatanları yoktur . Onları sahip olmadıkları şeylerden mahrum edemeyiz. Proletarya önce politik yönetimi ele geçirmeli, ulusun lider sınıfına yükselmeli ve kendisini bir ulus olarak örgütlemeli , o zaman kendisi şimdilik hâlâ ulusaldır, ama hiçbir şekilde burjuva anlamında bir ulus değildir."
• Önce enternasyonalizm : Marx genel olarak enternasyonalizmi tercih etmiş ve sınıf mücadelesinde uluslar arasındaki etkileşimi ve işbirliğini savunmuştur. Proleter enternasyonalizmi, işçi sınıfı üyelerinin yalnızca kendi ülkelerine odaklanmak yerine, ortak sınıf çıkarlarını sürdürmek için diğer ülkelerdeki emekçilerle birleşmeleri gerektiğini ileri sürer. Bu, "Dünyanın işçileri birleşin!" sloganıyla özetlendi. (Dünyanın işçileri birleşin!). Geleneksel uluslararası sol, ulusötesi sınıf işbirliğini savunur ve nihai hedefi "devleti ortadan kaldırmaktır."

Stalinizm ve devrimci yurtseverlik

Stalin yönetimindeki Sovyetler Birliği'nde, devrimci vatanseverlik adı verilen yurttaşlık vatanseverliği kavramını destekledi.

• Sınıf mücadelesi bağlamında yurtseverlik : Stalin, Marx'ın, sınıf mücadelesini geliştirmek için enternasyonalist bir çerçeve içinde proleter yurtseverliğinin kullanılmasına izin veren bir yorumunu destekledi.
• Ulusla ilgili görüşlerin değişmesi : Stalin, gençlik yıllarında Gürcü milliyetçi hareketine dahil oldu. Ancak Bolşevik olduktan sonra bir zamanlar ulusal kültüre şiddetle karşı çıktı ve çağdaş milliyetin kökenini burjuva olarak kınadı. Milleti "bir ırk ya da kabile değil, tarihsel olarak oluşmuş bir topluluk" olarak tanımladı. Ancak Alman-Sovyet Savaşı'nın patlak vermesinden sonra Stalin, Sovyetler Birliği'ndeki konuşmalarında sık sık vatanseverlikten söz etti.

Sol milliyetçiliğe yönelik Marksist eleştiri

Sol milliyetçilik ile geleneksel enternasyonalist sol arasındaki ortak zemin, toplumsal eşitliğin peşinde koşmak ve sermaye sömürüsüne karşı çıkmaktır, ancak kimliğin özünün ulus mu yoksa sınıf mı olduğu konusunda temel farklılıklara sahiptirler.

• Devletin rolü : Sol milliyetçilik, devletin olumlu rolünü kabul eder ve onu "ulusal çıkarların korunması"nın taşıyıcısı olarak görür. Geleneksel Marksizm "devletin sınıf egemenliğinin bir aracı olduğuna" inanır.
• Öncelikler çatışması : Bazı eleştirmenlere göre sol milliyetçi anlatılar, "dünya çapındaki işçileri birleştirmek" yerine " önce yerli halkı yoksulluktan kurtarmak ve sonra uluslararası işbirliğinden bahsetmek " üzerine odaklanarak sınıf özgürleşmesinin evrenselliğini baltalama riski taşıyor.

Sol milliyetçiliğin türleri ve pratik örnekleri

Sol milliyetçilik tek bir ideoloji olmayıp, küresel siyasi yelpazede farklı kılıklarda ortaya çıkıyor ve bu da siyasi eğilimlerin analizini daha rafine hale getiriyor. İdeolojinizi daha derinlemesine incelemek istiyorsanız 9Axes Politika Testi gibi çok boyutlu bir testi deneyebilirsiniz.

1. Sosyal Demokrat Milliyetçilik

Bu, sosyal demokrasiyi milliyetçilikle birleştiren bir fikirdir. Dar anlamda ilkeli sosyalizme kıyasla emek ve ekonomik konularda genellikle daha ılımlıdır.

• Özellikleri : Gelişmekte olan ülkelerde ve Avrupa'nın bazı bölgelerinde yaygın olarak yaygındır. Örneğin, Slovak partisi “Yön – Sosyal Demokrasi” (Yön – Sosyal Demokrasi), 2020'lerde ılımlı bir sosyal demokrat milliyetçi konsepti destekledi ve bu, göçün açık bir şekilde reddedilmesiyle ortaya çıktı.

2. Sosyal Etno-milliyetçilik

Bu doktrin, hem kurtuluş hem de üstünlük dahil olmak üzere farklı halkların ırksal çıkarlarını savunurken sosyal ilerlemeyi teşvik etmeyi amaçlamaktadır.

• Örnek : Amerika Birleşik Devletleri'nde, Kara Panterler Partisi gibi Afrikalı Amerikalıların çıkarlarını savunmayı amaçlayan siyah milliyetçiliği 1970'lerde etkili oldu. Güney Amerika'da Indigenismo , sosyal ilerlemeyi ve servet paylaşımını teşvik ederken Yerli Amerikalıların ulusal çıkarlarını savunmaya dayanıyor.

3. Sosyalist Milliyetçilik

Kavram, sosyalizmi milliyetçilikle veya bir tür ulusal duyguyla birleştirmeyi ifade eder. Marksist sosyalizmin enternasyonalizmiyle çelişiyor.

• Marksist olmayan etkiler : Bu terim genellikle Arjantin Peronizmi , Pan-Arap Nasırcılığı ve Baasçılık gibi sosyalizmin Marksist olmayan bazı çeşitleri için kullanılır.
• Marksizm'den etkilenen bağımsız formlar : Nikaragua'daki Sandinismo ve Venezuela'daki Chavismo gibi, Marksizm'den etkilenen ancak onun ilkelerinden bağımsız olan. Chavismo, sosyalist milliyetçiliğin temsili biçimi olarak kabul ediliyor ve "21. yüzyıl sosyalizmini" vurguluyor.

4. İlerici Milliyetçilik

Bu tür, Amerika Birleşik Devletleri'nde (Theodore Roosevelt'in Yeni Milliyetçiliği gibi) ve Güney Kore'de sol milliyetçilikte önemli bir eğilim olarak kabul edilir.

• Özellikleri : İlerici milliyetçiler, sosyal ve kültürel yeniliğin dirençli milliyetçilik yoluyla sağlanması gerektiğine inanırlar. Theodore Roosevelt'in 1912 başkanlık kampanyasında desteklediği "Yeni Milliyetçilik" platformu, onun geleneksel ilerici politikalarını (antitröst mevzuatı, evrensel sağlık hizmetleri, doğrudan demokrasi ve kadınların oy hakkı gibi) Amerikan milliyetçi politikalarıyla (deniz inşasına destek gibi) birleştirdi.

Bağımsızlık hareketindeki yansıma

Sol kanat milliyetçilik, sömürge yönetimine karşı ve ulusal kurtuluş hareketlerinde özellikle öne çıktı:

• İrlanda Cumhuriyetçiliği : İrlanda milliyetçiliği, ana akım oluşumundan bu yana sol milliyetçiliğin unsurlarını taşıyor. Örneğin Sinn Féin gibi partiler ulusal kendi kaderini tayin hakkını savunurken aynı zamanda sosyal demokrat politikaları da destekliyor.
• İskoç Bağımsızlık Hareketi : İskoç Ulusal Partisi (SNP), 1970'lerden bu yana merkez solda yer alıyor ve bağımsızlık hareketini solcu eşitlikçi politikalarla birleştiriyor ve bağımsızlık yoluyla sosyalist bir İskoçya'ya ulaşmayı hedefliyor.
• Ayrılıkçı hareketler : İspanya'nın Bask Bölgesi ve Katalonya gibi bölgelerinde sol milliyetçiler özerklik ve ayrılma hareketlerine öncülük etmede önemli bir rol oynadılar.

Sol milliyetçilik ile başlıca siyasi eğilimler arasındaki karşılaştırma

Sol Kanat Milliyetçilik, ulusal çıkarların ve toplumsal eşitliğin birleşimi olan temel çekiciliği aracılığıyla, diğer önemli siyasi eğilimlerden benzerliklerini ve farklılıklarını açıkça ayırır. Sol düşüncenin incelikli yelpazesiyle ilgileniyorsanız, LeftValues politik testine bir göz atmanızı öneririm.

Sağcı milliyetçilikle yüzleşme

Her ikisi de "ulusu" kimliklerinin özü olarak kabul ediyor, ancak sosyal dağılım, gruba katılım ve devlet işlevleri gibi temel konularda temel olarak karşı çıkıyorlar.

Geleneksel enternasyonalist solla çatışma

Her ikisi de toplumsal eşitlik peşinde koşuyor ve sermaye sömürüsüne karşı çıkıyor, ancak kimliğin özünün etnik köken mi yoksa sınıf mı olduğu konusunda temel farklılıklar var.

Liberalizme muhalefet

Liberalizmin özü, sol milliyetçiliğin "toplumsal eşitlik" ve "önce ulusal çıkarlar" temel taleplerine neredeyse tamamen zıt olan "bireysel özgürlük" ve "piyasa özgürlüğü"dür.

• Özgürlük ve eşitlik : Sol milliyetçilik "eşitliğe" öncelik verir ve sosyal adalet karşılığında bazı piyasa özgürlüklerinden fedakarlık etmeye hazırdır. Liberalizm ise "bireysel özgürlüğe" öncelik verir ve eşitliğin yerini serbest rekabete bırakması gerektiğine inanır.
• Piyasa ve Hükümet : Sol kanat milliyetçilik, yerli endüstrileri ve işçileri korumak için hükümetin piyasaya müdahalesini savunur. Liberalizm "küçük hükümet, büyük piyasa"yı savunur ve hükümetin ekonomik özgürlüğe müdahalesine karşı çıkar.
• Dış tutum : Sol milliyetçilik, ticaretin korunmasını ve yabancı sermaye üzerindeki kısıtlamaları destekler ve ulusal ekonomik bağımsızlığı korur. Liberalizm serbest ticareti ve sermayenin serbest akışını destekler ve "küresel entegrasyonu" savunur.

Sol popülizmden farklılıklar

Sol Kanat Milliyetçiliği ve Sol Popülizm olmak üzere iki siyasi eğilimin her ikisi de sol kanadın ilerici taleplerini ve spesifik siyasi seferberlik stratejilerini bünyesinde barındırıyor, ancak temel hedefler, seferberlik mantığı ve pratik yollar arasında önemli farklılıklar var.

Sonuç: Sol milliyetçiliğin siyasi konumlanması ve riskleri

Sol milliyetçilik, ulusal kurtuluşu sosyal adaletle birleştiren bir ideolojidir. Ulusal bağımsızlığın sosyalizmin gerçekleşmesi için son değil, başlangıç noktası olduğunu vurguluyor. Bu ideoloji tarihsel olarak sömürgeleştirilmiş ve ezilen halklara seferberlik ve direniş için bir çerçeve sağlamıştır.

Ancak bu ideoloji tartışmasız değildir. Eleştirmenler, pratikte özellikle "merkez ülkelerde" devletçiliğe veya nasyonal sosyalizme doğru kayabileceğini ve bir dış ulusal baskı aracına dönüşebileceğini belirtiyor. Bu teorik gerilim, yani milliyetçiliğin içerdiği "ulusal üstünlük" mantığı ile sol sınıfların özgürleşmesi arasındaki çelişki, sonunda devlet kapitalizmine doğru bir eğilime yol açabilir. Bu nedenle sol milliyetçiliğin meşruluğu, salt milliyetçi taleplerden ziyade, baskı karşıtlığının ilerici arka planına bağlı kalıp kalmamasına bağlıdır.

Siyasi ideolojinin daha ayrıntılı sınıflandırmalarını ve açıklamalarını keşfetmek istiyorsanız, 8Values Siyasi İdeoloji Testi resmi web sitesinin resmi blogunu ziyaret etmeye hoş geldiniz.